Fruczak gołąbek (Macroglossum stellatarum), znany również jako dłużniec gwiaździk, to fascynujący motyl z rodziny zawisakowatych, często nazywany „polskim kolibrem”. Ze względu na swój czarujący wygląd, zwinny lot i znaczenie dla ekosystemu, stał się on obiektem fascynacji zarówno dla miłośników przyrody, jak i naukowców.

Wygląd i zachowanie:

Fruczak gołąbek wyróżnia się smukłą sylwetką i średnimi rozmiarami (3-4 cm długości, 4-4,5 cm rozpiętości skrzydeł). Jego ciało pokryte jest gęstymi włoskami w szarobrunatnych barwach, a skrzydła mienią się pomarańczowym kolorem z ciemnymi wzorami. Długa, cienka ssawka pozwala mu na pobieranie nektaru z głębokich kwiatów, co czyni go ważnym zapylaczem. Lot fruczaka gołąbka jest niezwykle zwinny i szybki, a jego zdolność do zawisania w powietrzu, niczym koliber, budzi podziw obserwatorów.

Występowanie i migracja:

Fruczak gołąbek jest gatunkiem nomadalnym, co oznacza, że przemieszcza się na duże odległości w poszukiwaniu pożywienia i odpowiednich siedlisk. Występuje on w Europie, Afryce Północnej i Azji Zachodniej, a w Polsce można go spotkać w całym kraju, szczególnie na niżu. Preferuje ogrody, łąki i lasy liściaste, gdzie znajduje obfitość kwiatów stanowiących jego źródło pożywienia.

Znaczenie dla ekosystemu:

Ze względu na swoją rolę zapylacza, fruczak gołąbek odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu bioróżnorodności ekosystemów. Jego aktywność przyczynia się do zapylenia wielu roślin, co ma istotne znaczenie dla funkcjonowania łańcucha pokarmowego i utrzymania równowagi ekologicznej.

Ochrona:

Fruczak gołąbek jest gatunkiem chronionym w Polsce i nie jest bezpośrednio zagrożony wyginięciem. Warto jednak zadbać o ochronę jego naturalnych siedlisk, takich jak ogrody i łąki, aby zapewnić mu optymalne warunki do życia i rozmnażania.

To niezwykły motyl, który zachwyca swoim wyglądem, zwinnym lotem i ważną rolą w ekosystemie. Ochrona jego naturalnych siedlisk i szerzenie wiedzy o tym gatunku to kluczowe zadania, które pozwolą nam cieszyć się jego obecnością przez kolejne pokolenia.

Fot. wikipedia